من لی غیرک

فامیلای من به جز ناراحت کردن ادم نقشی نداشتن واسه من 

از وقتی یادم میاد همین بوده اصلا از اولشم من از یه جهان دیگه اومدم قاطی اینا شدم

آقا من بد.

بابا ولم کنین بخدا ولم کنین مگه پا رو پای شما گذاشتم چرا عذاب میدیی ادمو

با این سوالای مسخرتون

چیکار میکنی تو خونه

چرا فلان

چرا بهمان 

چرا بیکاری 

هزار تا چرای دیگه

الان تنها هدفم اینه  برم جایی که نبینم هیچ کدومتونو

این بازی رو انجام بدین ببینین ذهنتون هنوز جوونه یا یا داره پیر میشه

این بازی رو انجام بدین ببینین ذهنتون در چه مرحله ایه:))

من از اونایی هستم که اگه طرفو چهره ش رو صد و هشتاد درجه هم تغییر بده  متوجه نمیشم

نقش شوهر خانومی رو دارم که کلی موهاشو رنگ کرده ارایش کرده لباس جدید خریده و هی به شوهره میگه من تغییری نکردم؟و شوهره متوجه نمیشه اصلا  و  واسه اینکه خانمه ناراحت نشه میگه چرا لاغر شدی:))

مثلا تو فامیل دیدم که یه نفر ماه هاست خالشو ندیده و وقتی میبینتش میگه عه خاله جون مبارک باشه طلاتو عوض کردی:|

چطوری میفهمن اخه:|

من کسی رو هر روزم ببینم یادم نمیمونه رنگ موهاش چی بود یا طلاش چه شکلی بود:|

چه برسه به اینکه اگه تغییر کرد متوجه بشم:دی

نگران خودم شدم اصلا!

مرد ها و زن ها به یک نسبت اکراه دارن که از یک زن فرمان برند .

آن ها پیوسته به مرد بیشتر اعتماد میکنند!!

 برگرفته از کتاب جنس دوم 

بحث کنیم راجبش؟

من اصولا خوشم نمیاد  زیاد از کسی فرمان ببرم چه خانم چه آقا!

ولی چند تا سوال پیش میاد 

اول اینکه واقعا حس خانما از اینکه یه خانم دیگه بهشون  دستور بده  و بهش اعتماد کنند چیه!مخصوصا اگه هم سنشون باشه یا کم سال تر باشه طرف 

دوم آیا واقعا به حرف آقایون اعتماد بیشتری هست؟!یعنی واقعا هم خانم هم اقا به یه مرد اعتماد بیشتری دارند تا یک خانم؟!

سوم اینکه

 حس آقایون از دستور شنیدن از  خانما چیه!

یاد اون روزایی بخیر که بچه بودیم و خودمونو میزدیم به اون راه تا واقعا سوپرایز شیم

از اینکه میگفتن نیا تو این اتاق، فعلا کار داریم اینجا.بعد هی دلت بال بزنه اون اتاق چه خبره و از فضولی بترکی اما  همه کنجکاویت برمیخوره به پشت درای قفل و آدمایی که تو اون اتاق یکاری میکنن که تو نباید بفهمی

اما کم کم درا باز میشه و میبینی اتاق تزیین شده از کاغذ های رنگی و بادکنک. و یه سفره ی تولد کوچولو

اون موقع رو ابرایی انکار رو ابرا بپر بپر میکنی

کم کم هم مهمونا و بچ های هم سن و سال فامیلت جمع میشن و حالا هم عکس های یادگاری اون زمان با یه  پیرهن قرمز و موهای چتری:)

امروز سالگرد همون روزاس سالگرد تولد:)

دم همه ی دوستای عریزی که یادشون بود گرم خیلی ممنونم ازتون دوستان بیانی جان:)

سال اول دانشگاه بودیم.

هنوز زیاد با هم اتاقی ها اخت نشده بودیم

یک شب دو سه تا از بچه ها با بچه های اتاق بغلی میخواستن برن توی محوطه یخوابگاه  بگردند و هوایی تازه کنند.

من  و چند نفر دیگه نرفتیم

دیگه دیر شده بود و   کم کم چراغا رو خاموش کردیم ولی اونا هنوز نیومده بودن

منم  که به هیچ عنوان خوابم نمیرد از تخت اومدم پایین و در بالکن و باز کردم تا یک حال و هوام عوض بشه 

یهو بعد مدتی اومدم داخل و یعدفعه صداشونو از توی راهرو شنیدم .میخواستم برم سمت تختم که نگن تو که خوابت نمیومد چرا نیومدی که یهوووووو

پام خورد به یک لیوان و به شدت پرت شد جلوتر در ورودی و تق شکست!!

دیگه بچه ها رسیده بودن دم در  و داشتن درو باز یکردن منم تو  همون فرصت پریدم روی تخت

اومدنشون توی اتاق همانا و آخ گفتن یکیشون همانا:)))

منم که مثلا خواب بودم و بقیه بیدار شدن که وای چی شده و فلان

آقا!

خب داشتن به کسی که این کارو کرده فحش میدادن من نتونستم بگم من بودم !!

واقعا هر چی فکر میکنم چرا اون لحظه لامپو روشن نکردم و جمع کنم اون تکه هارو به نتیجه ای نمیرسم

واقعااا چرااااااامگه داشتم دور از جونم ی میکردم اخه!!

خلاصه هنوزم که هنوزه بعد چند سال هنوز لو ندادم قضیه رو و بچه ها به عنوان داستان ترسناک این ماجرا رو  با آب و تاب برای همه تعریف میکنن و میندازن تقصیر جن و پری:))))تازه کلی هم شاخ و برگ بهش میدن

اون جوری که اونا تعریف  میکنن قضیه رو منم میترسم:|

هی   بهشون میگفتم خب شاید پای یه نفر خورده خودش متوجه نشده و فلان:دی

الان میترسم واقعا دلیل این همه نصفه شب از خواب پریدن و ترسیدن همین باشه که همونا که دیگه اسمشونو نمیارم  شاکی باشن ازم که چرا کارتو انداختی گردن ما:|

هنوزم جرات نمیکنم بگم چراشو نمیدونم!!!!

ولی تصمیم گرفتم بگماسینشو باهاتون در اشتراک میذارم:))

ادم از اولین روز تولدش هم باید یاد بگیره روی پای خودش وایسه

خودش و خودش

وابسته به کسی نباشه

اینو تو مخش فرو کنه که هیچکی به جز خودش نجات دهنده زندگیش نیست

خودش باید خودشو جمع کنه ،ببره بالا بدون اینکه به بقیه نگاه کنه و منتظر و چشم انتظار دستی برای کمک باشه

چون اگه زود این چیزا رو در نیابه یهو وسط زندگیش میفهمه که دیگه اون دستا کمک کنندش نیست و حتی اون چشما دل نگرانش

بالاخره هر کس دغدغه های زندگی خودشو داره.نمیشه هم انتظار داشت

:)

  زیاد که دور و برت بچه کوچولو  باشه

وقتی ذوق وشوقشونو برای هر چیز کوچیکی میبینی دوست داری حداقل یه روز جای اونا باشی 

اره 

راستش دوست دارم برای یه روزم که شده برگردم به کودکی

که با یه شکلات ذوق کنم و خوشحال بشم

بیست ساعت هی با یه اسباب بازی درب و داغون،سرگرم باشم وخسته نشم مخصوصا اگه دوچرخم باشه*_*

با دیدن عمه و خاله و دایی خوشحال بشم و وهنوزم وقتی میان خونمون کفششونو قایم کنم که نرن!

که بزرگترین مشغله فکریشون این باشه که

اصلا اینا دغدغشون چیه…

بادکنک ترکیده؟

خوراکی ای که اون یکی بچه بهش نداده و بخاطرش خونه رو میزاره روی سرش!

اصلا اینا وقتی میخوابن چه خوابایی میبینن!؟

مسخرس:)))

همیشه که نمیشه بچه بمونیم باید بزرگ بشیم

اهای دهه هشتادیا!

بزرگ شدن از ان چه فکر میکنید به شما نزدیک تر است!

امضا یک دهه هفتادی که نفهمید کی بزرگ شد:|

1.کاش ماه رمضون یه آپشن بهش اضافه میشد و یه ساعت خواب محدود تعیین میکرد و میگفت اگه بیش از این ساعت خوابیدین یا حسش بهتون دست داد  باطل است روزتون :|

این بهار و خواب الودگیش بدبختمون کرد:|

2.هر موقع ماهی قرمزمونو میبینم یادم میره به گذشته ها

 زمان بچگی هر موقع ماهی عیدمون میمرد میبردم خاکش میکردم توی باغچه کلی خاک میریختم روش یه کوچولو هم اب میریختم بعدم یه علامت میذاشتم که گمش نکنم بعد ها و بعدش براش گریه میکردم:))

هر روزم نبش قبرش میکردم ببینم چه شکلی شده .

شخصی که الان تو اون خونه زندگی میکنه حاصل خیزی باغچش مدیون منه:))

3.رفتیم سر مزار پدربزرگ و مادر بزرگ  به خیال خودمون گلاب بردیم تا بریزیم رو قبرشون

همین که درشونو باز کردم و بوش به دماغم خورد متوجه شدم عرق نعناس:|

اولش مامانم گفت طوری نیس بریز 

گفتم زشته بابا.

بعدم رو کردم به عکس پدر بزرگ و گفتم ببخشیدا اینا براتون خوب نیس:|

پ.ن1

نمیدونم چرا حس کردم این نوشته رو یه نوجوان نوشته نه یه جوان بیست و چند ساله

پ.ن2

حلول ماه رمضان بر شما مبارک:)

چند روز پیش اتفاقاتی افتاد که منو کلی ریخت بهم

درواقع شدیدا با حقیقت هایی رو به رو شدم

چیزایی که هی ادم میخواد بهش فکر نکنه و خودشو بزنه به اون راه، ولی اون مثل چی هی خودشو میندازه وسط و ابراز وجود میکنه که هی فلانی!خودتو گول نزن

من هستم 

خوبم هستم:)

الان که مینویسمش بنظرم چیز مهمی نیست اصلا 

واسه غر زدن گله کردن چیزایی وجود داره خب؟

ولی خب اکثرمون وجه مثبت زندگیمون بیشتر وجه دوست نداشتنیشه!!

مگه نیس؟

بیاین بشماریمشون دوست داشتنی های زندگیو 

بیاین نعمتای زندگی رو همینجا بگیم حتی اونایی که انقد کوچیکن که به چشم نمیان ولی همون برای بعضیا آرزوعه!!جدی میگم اینو

شاید شعار گونه باشه این پست!!ولی خب همینه که هست:|

باید از این حال و هوای بد در بیام و در بیاید 

الان موظفید از کوچیک ترین نعمت تا بزرگترین نعمتی که به ذهنتون میرسه رو بگید و آخرشم بگید خدا روشکر

دوباره  رفتم اموزش پرورش بگم بابا،انسان،ادم.این همه ازمون استخدامی برگزار میشهیکاری بکنین. چرا  نیرو جدید نمیگیرین شما ؟

چرا هیچ وقت توی دفترچه های لعنتی، رشته ها ما رو نمخواین؛ بعد از استان ها دیگه نیرو میگیرینآقا میارین سرکلاس دخترا!نمیذارین بقیه باز نشست بشن تا ما هم احساس وجود کنیم خب!

بعد اینکه غرام تموم شد و  اونم گفت نیرو نمیخوایم و شما دخترا میرین درس میخونین انتظارتون میره بالا میخواین بشینین پشت میز(خودش خانم بود طرف!)میخواستین برین یه حرفه یاد بگیرین.

همه حرفاش به کنار.اخرش,ازم پرسید چند سالته کجا میشینین.

اخر سرم بهم گفت چهرت بیشتر سنت میخوره:|

فقط رفتم که خانم سن منو تخمین بزنه و بفرماین چند ساله میخوره باشم:|

این حرفش بیشتر عصبی کرد منو تا بقیه حرفاش:|

زیبا نیست؟

1)دارم میرم اموزش رانندگی برای گواهینامه …

جلسه هفتم بود امروز

مسیر پیشرفت من با بقیه فرق کنه به جای اینکه جلسه به جلسه بهتر بشم ،اولش خیلی خوبم و مربی راضیه ازم اما هر چی میگذره بدتر میشه:|

بعد با داداشم که میرم تمرین کلاحس میکنم صفر صفرم!

2)از این شروع از این مرحله و بخش جدید زندگی ترس دارماز رفتن تو راهی که تلاش کردم تا بهش برسم و رسیدم دلهره دارماز زندگیه دانشجویی و خوابگاهی دوباره و مخصوصا  هزینه هاش

خدایا به امید خودت.

نمیدونم چرا انقدر من دیر و به سختی یه تصمیم میگیرم.

دل دل زیاد میکنم  این پا و اون پا میکنم راجبش کلی فکر میکنمم میکنم

وقتی هم اخرش تصمیمو گرفتم باز میگم نکنه اشتباه باشه.نکنه درد سر بشه،نکنه.

به جرات میتونم بگم یکی از عادتای خیلی بدمهاذیت کنندس هم برای خودم هم برا بقیه

برا منی که از همه کتابی خوشم نمیاد و سخت یه کتاب رو جذبش میشم واقعا  یه کتاب فوق العادس

چه کسی پنیر مرا جا به جا کرد.

تقریبا کلیت داستان خیلی سادس ولی خیلی پخته و عالی توضیح داده و مخاطب و به هدفش میرسونه

محورش بیشتر برا غلبه بر ترسه

این که با تغییر های زندگی پیش بریم و متوقف نکنیم خودمونو

یه جای کتاب میگه:اگر نمیترسیدم چه کاری انجام میدادم؟؟

خیلی به این جملش فکر کردم

خیلی کار ها هست که بخاطر ترس انجام ندادم!!ولی واقعیتش اونقدر هولناک نیس به قول این کتاب!

پنیر تو این کتاب استعاره از موقعیت هایی که ما داریم و بعدا از دست میدیم و واکنش های بعدش!

بخونیدش کلا 

عالیه به تمام معنا!

چند نفرتون خواهر زاده و برادر زاده دارین؟؟

میخوام ببینم هم درد  دارم یا نه:))

میری با کلی ذوق یه وسیله برای خودت میخری ،نوه ی نامبرده خوشش میاد و لوس لوسی میگه：من اینو ببرم خونمون؟:|

مخالفتم کنی انقدر جیغ جیغ میکنه که آبروتو میبره

یا یهو میبینی دفتر قدیمیت که کلی خاطره و متن قشنگ نوشتی و حکم گنجینه داره برات برگه هاش صورت موشک از جلو چشمت رد میشه:/

مثلا دوستای دانشگاه برا تولدم یه عروسک ناااااز خریده بودن خیلی خوب ازش  مراقبت کردم  تا اینکه اینا میبینندش و انقد غر و جیغ  و گریه میکنن که  بقیه بهشون میدن و بعد جلو چشمات خرابش میکنن:$

کلا من از دست اینا وسیله سالم ندارم قایمم کنی نمیدونم چطوری پیداش میکنن!

چون من بچه اخر بودم کسی کوچیکتر خودم  نبوده بهم زور بگه الان خیلی تو سر و کله خودم میزنم از دست نوه های گرامی خرابکار:|

دارم به این فکر میکنم کاش از همون بچگی خاطره نویسی میکردمثبت لحظات شیرین یاحتی نیمه شیرین:)

اگه نوشته بودم الان نوشتن یه خاطره از مشهد راحت تر بود برام

الان نمیدونم از چی بگماز کجای بهشتاز کدوم سفرم به بهشت

یعنی بهشت قشنگ و خوش حال و هواتر از این میخواد باشه؟!

قبل اولین سفرم به مشهد رو اصلا یادم نمیاد ارتباطم چطور بود با امام

اما دقیق تو اولین سفرم تو دلم یه معامله کردم باهاش خیلی طلبکار باهاش معامله کردمحتی  دستور دادم…معامله سنگینی نبود بچگی بود:)

از اونجا شد دوست صمیمی منهر بار رفتم فکر  میکردم تمام توجهش به منه!بالاخره دوست صمیمی من بود

بهترین کادو تولد عمر من از دوست صمیمیم بودوقتی روز تولدمو همه یادشون رفت و امام دعوتم کرد پیش خودش و حتی مهمون سراش:)

تا حالا یخ در بهشت رو تجربه کردین؟!

مشهد و حرم و گنید برفی^_^

بعد چند سال معامله ی من و دوست صمیمیم به هم ریخت ،ترسیدم خیلی ترسیدم

بخاطر لحظه شماری میکنم برم پیشش,و حرف بزنم باهاش از قرارموناز همه چیهواشو نفس بکشم و ببینم دوستم داره هنوز یا نه!

از شما هم دعوت میکنم یه خاطره خوشگل از سفرتونو ثبت کنین و بفرستینش واسه

 اسی جان:)

البته من خاطره منسجم و پشت سر همی یادم نبود بیشتر تلفیقی بود:))

1)هر موقع سرم زیاد تو گوشی بود مامانم میگفت الهی بسوزه این گوشیت:|

خدای عزیزم هم  که بقیه دعاهای مادرمو درباره ی من تقریبا نادیده میگرفت واسه اینکه دل مامانم نشکنه سریعا این دعاشو بر اورده و کرد گوشی نازنینم  داغان شدبه همین راحتی

خلاصه مراقب دعا های پدر مادراتون باشید

یه هفته ای هست گوشی ندارم و به زور دارم ترک میکنم گوشی  و نت رو ،امیدوارم زود تر درست بشه!

این اتفاق هم دقیق زمانی افتاد که کار فوق واجب با نت داشتم و دارم:|

2)این روزا به این نتیجه رسیدم که هر چیزی یه سنی داره تا یه سنی برای یه موضوع ذوق میکنی خوشحالی میکنی[امید وارم این نتیجه گیریم اشتباه باشه و بخاطر جو این روزا باشه]:)

3)شما چطورین خوبه حالتون ؟اوضاع احوالتون خوبه تابستون خوش میگذره؟

کلا چه خبر؟

گوشیم که خراب بود با گوشی مادرم میومدم اینجابعدش حواسمو جمع میکردم حتما ببندم صفحه رو

خب ادرس ابنجا رو کسی نداره و کلا خبر نداره کسی از این وبلاگ نویسی و.

تا یه روز داشتیم توی حیاط گردو مغز میکردیم ،مامانم گفت اونا چی بود نوشته بودی تو صفحت خیلی ضایع بود  که تو بودی!!!

با حالت پوکر خاک بر سرم پرسیدم کدووووم؟؟؟

گفت همون که نوشتی مامانم نفرین کرد گوشیم خراب شد و اون که نوشتی نوه ها وسایلمو خراب میکنن :|

یعنی خیلی شیک و مجلسی کل اون صفحه ی اول وبلاگو خونده:))

خدا رو شکر بلد نبود بزنه صفحه های قبل خدا رو شکر غرغرهامو از دانشگاه حذف کرده بودم

کلا حرف خاصی ندارم اینجا ولی حس مزخرفی بوود شدیداااا این  قضیه

چند نفرتون خبر دارن خانوادتون از وبلاگتونشاید و شلید از مکان امنتون؟

بعد از گذراندن یک ترم، یعنی 4ماه سپری کردن با هم کلاسی های آقا و تک دختر بودن در کلاس به نتایج ذیل دست یافتم!

1)اقایان هزار سالشان که باشد هنوز هم بچه اند وانگار دانش آموز مقطع دبیرستانند و به همان شدت به سر و مغز یک دیگر میکوبند و هم دیگر را ترور شخصیتی میکنند.

2)بر عان در تعطیل و کنسل کردن کلاس ها بسیار متفق القول بوده و کافی است بگویند فلان روز کلاس نیایمدر همان دقیقه تصویب میشود که کلاس فلان روز تشکیل نخواهد شد تکرار میکنم بر عکس اکثر دختر ها!

(البته الان شیرین شدن میگن استاد ناراحت میشه تعطیل نمیکنن کلاس:| )

3)برسر نمره هیچ گونه حسادت و رقابت جدی ای برسر من بهتر شدم یا بغلی به وجود ندارد

4)خداییش زشته مردم انقدر .خون؟:|

اه

یه لحظه این پست رو بخونید

آدم باش!

یادتونه؟

پارسال دقیق همین موقع ها نوشتمش

خیلی شیک از سال 98 خواستم  سال خوبی باشه برامون

الان که گذشت و نفسای اخرشیم.

گویا ابهتم جواب نداده مخصوصا در مورد دو سه خط اخر اون پست.

سال خوبی رو گذرونید شما؟

99  جان؟.

امروز جزء معدود وقتایی بود که حرفمو محترمانه و رک گفتم

از دیروز مونده بودم چطوری بگم

الان نوشتم پیام رو  و فرستادم

بعد هی نگاه میکنم ببینم پیامو خونده واکنشش چیه 

و واقعا نگرانم ناراحت بشه،

خسته شدم از بس بخاطر اینکه بقیه ناراحت نشن از خودم زدم

درباره این موضوعم کاملا حق طبیعیه منه اون چیزی که میخوام رو انتخاب کنم و نمونم تو رو دروایسی.

‍♀️‍♀️‍♀️‍♀️‍♀️

ولی فکر کنم باید منتظر تغییر رفتار باشم