چه بگویم نگفته هم پیداست

ادم از اولین روز تولدش هم باید یاد بگیره روی پای خودش وایسه

خودش و خودش

وابسته به کسی نباشه

اینو تو مخش فرو کنه که هیچکی به جز خودش نجات دهنده زندگیش نیست

خودش باید خودشو جمع کنه ،ببره بالا بدون اینکه به بقیه نگاه کنه و منتظر و چشم انتظار دستی برای کمک باشه

چون اگه زود این چیزا رو در نیابه یهو وسط زندگیش میفهمه که دیگه اون دستا کمک کنندش نیست و حتی اون چشما دل نگرانش

بالاخره هر کس دغدغه های زندگی خودشو داره.نمیشه هم انتظار داشت

:)